Knock, knock, who's there…?

… it’s me, Bizon!

We hebben ze gezien hoor de bizons, alleen niet langs onze camper vanmorgen.
Voordat we van de camping af reden hebben we nog een stukje door het park gereden want iemand zei ons dat ze dichtbij aan het drinken waren.
En inderdaad allemaal bizons, zelfs nog een paar jongen erbij.

De bizons leven nu in het staatspark omdat vroeger de familie Goodnight zich zorgen maakte over het uitsterven van de bizons in Texas. Ze hebben een handvol bizons bij hun boerderij gehouden en die begonnen met het voortbrengen van jongen. In 1996 waren er 32 bizons die het Texas Parks and Wildlife Department heeft verhuisd naar de Caprock Canyons, zodat ze daar verder voort kunnen leven in hun eigen gebied. Er zijn inmiddels zo’n honderd bizons in het park die dus overal kunnen komen, ook bij het keukenraampje van je camper…
Daarnaast leven er ook wilde coyotes (wel gezien, geen foto) en prairiehondjes, een soort vergrote cavia met staartje waarmee ze waarschuwen als er gevaar (de mens) aankomt en tegelijk blaffen ze. Een heel hoog kefje. Erg komisch om te zien en horen!

Toen op weg naar onze volgende overnachtingsplek. Onderweg weer weidse vergezichten en veel treinverkeer met allemaal goederen op het spoor. We hebben uitgerekend hoe lang zo’n trein ongeveer is: een zeecontainer op een treinstel is ongeveer 15 meter lang, keer 80 treinstellen is 1200 meter aan trein! Er zitten 5 locomotieven voor die allemaal flink moeten werken om het geheel vooruit te krijgen. We zagen nauwelijks een vrachtwagen onderweg met container. De afstanden zijn gewoon immens lang, het zal dan voordeliger zijn alles op een trein te zetten. We hebben minstens 10 van zulke treincombinaties voorbij zien komen.

Ook weten we nu wat ze met al die grazende koeien doen in die weidse landschappen. Die worden als ze er klaar voor zijn opgehaald en naar een groot bedrijf gebracht waar ze allemaal verzameld worden en geslacht worden. Ik heb het even opgezocht want in Bovina, Texas ligt zo’n Cattle Company. Dat is weer onderdeel van Friona Industries die op een aantal plaatsen in Texas zulke grote verzamelplekken hebben waar de koeien bijeen worden gebracht om later als heerlijke Texas steak weer eruit te komen.

Ook zagen we een aantal mega grote melkveehouderij bedrijven. Die hebben gewoon duizenden koeien staan. En stinken deed het rondom die bedrijven!
 
We zijn inmiddels de staatsgrens met New Mexico over en in de Mountain Time Zone beland, dus nog een uurtje terug. Het verschil met Nederland is nu 8 uur vroeger bij ons.

Onze volgende overnachting is in het Manzano Mountains State Park. Het stond dit keer niet zo heel duidelijk aangegeven dus we zijn rustig het grindpad opgereden omdat dat logisch leek. Na 3 mijl kwamen we een camping tegen, gesloten. Eh… 
We konden sowieso niet op de camping staan want de plekken daar waren max. 20 ft. en onze camper is 26 ft. Dus maar terug gereden die 3 mijl grindpad. Ondertussen ging de WiFi ook weer werken en kon ik opzoeken waar we wel moesten zijn, namelijk het andere grindpad waar we nog over twijfelden of we die moesten nemen?
We kwamen uit op een fijne camping tussen de naaldbomen in. Mooie plekken met overdekt zitje en een BBQ op werkhoogte. We zijn vergeten er een foto van te nemen, want dit was wel een mooie uitdaging voor de lasser in onze familie geweest 😋