Canyon de Chelly

We gaan het Indianen reservaat in vandaag, dat van de Navajo indianen. We verblijven in het gebied van Canyon de Chelly.

Vanuit New Mexico rijden we richting Arizona. De weg en het uitzicht is weer net zo als gisteren.

Zodra we de grens van Arizona over zijn, zitten we in het Navajo gebied. De navajo’s wonen binnen Amerika maar houden er hun eigen regering en leefgewoonten op na.
Dat is te merken ook, de benzine prijs is gelijk 20 cent duurder en het mobiele netwerk is prut.
We moesten tanken, maar het tankstation nog net in Mexico was dus een stuk goedkoper. Omdat we natuurlijk echte Nederlanders zijn, heeft Jörgen de camper omgedraaid en zijn we even terug New Mexico ingereden om te tanken. Scheelt toch weer, vooral als je telkens voor $80 to $100 mag tanken. 
Het niet hebben van een netwerk of mobiel internet is nog wel te overzien. Er komt altijd een moment dat het er wel is. 

We zijn aardig doorgereden naar onze volgende bestemming. We hebben de komende nachten telkens een “First come – first serve” camping, dus dan wil je wel een plekje hebben als je daarop koerst. En vandaag willen we nog een tour doen door het canyon gebied.
We waren op tijd, rond 13.15 uur. Nadat we de camper hadden geïnstalleerd zijn we gelijk naar het kantoortje gelopen om zo’n tour te boeken. We waren ruim op tijd. We konden de tour van 14 uur al boeken, die zou zelfs helemaal privé zijn omdat verder zich daar niemand op had ingeschreven, maar we kiezen voor de tour van 15 uur. Dan hebben we nog even tijd om te lunchen, dat was er nog niet van gekomen.

Iets voor drieën melden we ons weer en kregen een fles water per persoon mee en snacks (nootjes en muesli reep). Samen met nog twee andere paren gingen we op pad met Navajo gids Orlando.
De tour vindt plaats in een Pinzgauer wagen voor vervoer van militairen, gebouwd door Steyr-Puch in Oostenrijk (info voor de liefhebbers).

De tour gaat gewoon dwars door de Canyon heen, dus dwars over het zand en door het riviertje dat er stroomt. We hebben af en toe wat stof en modder gevangen.
Van te voren moesten we een document ondertekenen waarop waarschijnlijk heeft gestaan dat risico’s zoals stof en modder als ook een steen op je kop voor jezelf zijn. Uiteraard niet gelezen, wel getekend, maar het is de hele tour goed gegaan hoor 😉

De Navajo hebben vroeger in deze en andere canyons geleefd twee tot tien meter boven de grond in de rotswanden. Daar bouwden ze huisjes en voorraad ruimten voor voedsel en water. Zo zaten ze beschermd van alle gevaren in de canyon.
Daar liet Orlando ons een aantal keer wat van zien, evenals afbeeldingen die deze mensen hebben achtergelaten om aan te geven welke familie daar woonde, in welke periode en of er bijvoorbeeld gevechten zijn geweest met andere stammen. 

Het is een indrukwekkend gezicht om zo van onderaf tegen die canyon wanden aan te kijken. Hoe verder we de canyon inrijden hoe hoger de wanden worden. We begonnen met rotswanden van ongeveer 20 meter en eindigden met wanden die 250 meter hoog waren. En dat met de verhalen van Orlando erbij die zelf in de canyon gewoond heeft, maakte de tour eentje om niet te vergeten en we zijn blij dat we hem gedaan hebben.

Van de camping zelf hebben we niet veel meegekregen, we waren pas rond 19.30 uur terug en het wordt met het uurtje terug ook eerder donker. Na de soep en een broodje zijn we rond 22 uur gaan slapen. De wekker gaat al weer om 6 uur, want ook de volgende camping is wie het eerste komt…