Everything is bigger in Texas

Het is weer tijd voor een reisdag vandaag. We reizen van Dallas in westelijke richting door Texas naar het Caprock Canyons State Park.

We rijden over 'binnendoor wegen' de maximum snelheid veelal 75 miles per uur, ongeveer 120 km per uur.
We kunnen nog aardig doorkarren dus.
Het landschap is heel verschillend in deze staat. We beginnen vandaag met weidse vlakten met vooral struik begroeiing. Tussen al die struiken lopen soms groepjes koeien die een volledig zwarte of bruine vacht hebben. Er is in de omgeving geen boerderij te bekennen. Waarschijnlijk vlees koeien die hier gewoon kunnen grazen tot ze mooi genoeg zijn om er een lekkere Texas steak van te maken.

Jörgen had vlak langs de route een Vietnam War Museum gemarkeerd, dit was bij Mineral Wells in de buurt. 
Het museum was een oude grote stacaravan vol met oorlogs- memorabilia. Buiten een aantal oorlogsvoertuigen en gedenkstenen voor allen die in de oorlog hebben gevochten in Vietnam.
Ze zijn bezig met het bouwen van een nieuwe expositie ruimte. In de zomer moet het klaar zijn, maar voor nu heb ik het wel gezien.

Op naar de volgende stop, een Walmart voor onze boodschappen en lunch.
Ergens langs Farm Road 1919 zijn we gestopt voor de lunch. Soep uit een blikje, broodje erbij en wat salade.

Farm Road komt misschien over als een stoffig geitenpad, maar het is gewoon een geasfalteerde weg die KILOMETERS LANG is. En soms kom je helemaal niks tegen, helemaal niks. Daarom tanken we ook iedere keer als de tank half leeg is.
En ook al kom je soms niks tegen onderweg, toch hadden we een beetje geluk. Want tijdens het rijden hoorden we opeens een aanzwellend geklapper… We dachten eerst lekke band? Of een open gewaaid raam? Maar ik zag al snel dat het om de daklijst ging die om de voorkant van de camper zit. Die was los gewaaid. We zijn uitgestapt en Jörgen heeft geprobeerd het rubber weer erin te drukken. Maar al snel zag hij dat het rubber langer was dan het zou moeten zijn. Hij is nog op het dak geklommen om het van bovenaf erin te drukken, maar er bleef eens stukje over. En tape hadden we niet.
Ondertussen remde er een enorme vrachtwagen af en Jörgen is gaan vragen of de chauffeur tape had? Er kwam een klein rolletje zwarte tape tevoorschijn maar we waren gered!

Bij het eerstvolgende dorp (kilometers verderop) heeft Jörgen bij de benzinepomp/winkel een rol echte gorilla duct tape gekocht en het stuk nog eens over geplakt.
Ach ja maken we ook eens wat mee hè.

Uiteindelijk waren we rond 18.45 uur bij het Caprock Canyons State Park voor onze overnachting. We hadden biefstukjes gekocht bij Walmart en die waren erg lekker!

Dit is het bizonpark waar de bizons vrij rond lopen, dus ook langs je camper!
We zagen de drollen al liggen 💩💩