De vakantie is begonnen!

We zijn in Amerika!
Terwijl ik deze blog schrijf zitten we in de touringcar op weg naar Middlebury. Daar is de fabriek van Road Bear RV waarvan we een gloednieuwe camper krijgen om naar Las Vegas te brengen. 

Maar voor het zover is, eerst nog een heenreis. 
We zijn dinsdag (26 maart) in de middag richting Schiphol gereden. We overnachten in het Ibis hotel en kunnen daar de auto laten staan tot we terug zijn. 
De volgende ochtend worden we met een bus naar Schiphol gebracht. We doen ons tegoed aan een lekker ontbijtje van Albert Heijn. Ruime keuze en altijd goed (ik probeer geen reclame te maken 😉).
Het wegbrengen van de koffers en door de douane heen verloopt soepel. Alles is digitaal tegenwoordig. Je legt je paspoort in een scanner, kijkt in de camera (effe lachen) en hup je bent door de douane heen.

Onze vlucht met United Airlines vertrekt mooi op tijd. 

Onderweg worden we goed voorzien van eten en drinken. Je hebt je persoonlijke entertainment systeem en kan op een wereldkaart volgen waar je vliegt en hoe lang het nog duurt.
De vlucht duurde zo’n 9 uur. Lang, maar wel te doen. 

Eenmaal in Chicago verliep, tot mijn verbazing, ook hier alles best vlot bij de douane. Ik weet nog van New York dat we zeker een uur in de rij hebben gestaan en daarna onze bagage ook nog eens helemaal werd doorgelicht. Nu niet, prima!
En toen stonden we buiten.
Tja, en toen… 
We hebben wat rond gevraagd en vlakbij reden constant busjes op en af naar de omliggende hotels. Ons hotel ligt ook rondom het vliegveld, dus wachten we maar.

Maar na een half uur nog niks. Jörgen is het vliegveld weer ingelopen om WiFi verbinding te krijgen om eens te zoeken naar welke shuttlebus naar ons hotel zou rijden. Weer een tijdje gewacht, maar nog niks. We zijn toen met z’n tweeën naar binnen gelopen en bij een telefooncel heb ik geprobeerd het hotel te bereiken. Maar dat lukte niet. Rondom de telefooncellen stond een groepje medewerkers van het vliegveld wat te hangen en een van hen kwam naar ons toe en vroeg of we hulp nodig hadden. Situatie uitgelegd en de man was zo aardig om met zijn mobiel naar het hotel te bellen. Maar ook toen werd er niet opgenomen. De medewerker kwam op het briljante idee ons met een shuttlebus naar een andere terminal te brengen waar ook die hotel busjes langs reden. En ja hoor, na nog een tijdje wachten kwam dan eindelijk het busje voor ons hotel! Hè hè.
We waren om 14.10 uur geland en om 16.45 uur in het hotel. En het ritje duurde maar 10 minuten. Maar we zijn er!

Na de incheck in het hotel konden we ons gelijk aanmelden bij Road Bear. Ze hebben een aparte ruimte in het hotel voor alle inschrijvingen. Dat verloopt vlot en de volgende ochtend kunnen we gelijk in de bus naar de fabriek worden gebracht. De hele papierwinkel hebben we dan al gehad.

We zijn nog even Chicago in geweest. Kost je een uurtje met een soort metro trein vanaf het vliegveld. We hebben het startpunt van Route 66 gevonden in Chicago. Daar komen we ook nog voor een deel overheen. 

Zometeen kunnen we de camper opzoeken. De toewijzing is al geregeld, we hebben niet de grootste (gelukkig) maar ook zeker niet de kleinste…